Palmenhaus und Tiergarten

En wat deed Dikkie Dik met Flappie....?

De groene hellingen van Klosterneuburg

Huis met tuin - ze hebben de linkerhelft van de 2-onder-1 kapper

Uitzciht vanaf het weitje achter het huis: de Stift van Klosterneuburg

Whiskas

Catelijne en familie hadden een jong vogeltje op straat gevonden - duidelijk te vroeg de vleugels uitgeslagen en door de zwaartekracht direct met beide benen op de grond gezet.

Omdat hun kat Smirre vermoedelijk bovengemiddeld in het diertje geinteresseerd zou raken (vandaar de naam) leek het ons verstandig om het beestje tijdelijk elders onder te brengen: bij ons in het vakantiehuisje.

We hebben het meegenomen, gevoed en geliefkoosd, maar het mocht niet baten: na een bezoekje aan de dierenarts in het dorp is nimmer wat van Whiskas vernomen.

Mini-slang

Bovenstaand is geen worm. Het is de dwarsdoorsnede van een klein slangetje, dat lag te kronkelen op het vloerkleed in de huiskamer bij Catelijne en familie, de oudste zus van Marise. De kop moet aan de andere helft hebben gezeten, want die ontbrak. Desondanks draaide het dingetje (of nog een beest?) wild in het rond. Een redelijk smerig gezicht dat ik dan ook graag met jullie deel :)

Vlaamse Gaai

Vrijdagochtend 6.15u: een kakafonie aan dierlijke kreten doen ons opschrikken uit de diepe slaap waar we ons normaal gesproken om dat tijdstip in bevinden. Marise springt op om door het openstaande raam naar buiten te kijken waar dit ondeugdelijke lawaai vandaan komt en ziet nog net hoe een van onze buurtkatten zich te goed tracht te doen aan een smakelijke jonge vogel, van het type Vlaamse Gaai. De beide ouders van het beestje voelden zich hier duidelijk niet goed bij, want ze voerden de ene na de andere duikvlucht uit op de snode kat die hun kroost terroriseerde, daarbij luid schetterend uit hun oorlogstrompet.
Hoewel dit eigenlijk teveel is voor onze slaperige en vermoeide geest, vond Marise de tegenwoordigheid van geest om een ware reddingsoperatie in touw te zetten: ze sprong de trap af, vloog door de deur naar buiten, versloeg de boosaardige kat en ontzette het ongelukkige vogeltje van haar belager. En met succes, want, hoewel gewond en bloedend, leefde het beestje en hupte het na enig poetswerk weer op een voor het oog levensvatbare manier heen en weer. Hoera. Maar volgende keer graag twee uurtjes later.


Niet dus. De dagen erop bleek dit een terugkerende scène, die te verklaren was door de aanwezigheid van een nestje jonge Vlaamse Gaaien. Deze prachtige vogels leggen ca 5 eieren, broeden ze uit, geven ze eten, maar laten het na om de koters degelijke vlieglessen te geven. Gevolg is dan ook dat de eerste fladderpogingen steevast tot een lijnrecht enkeltje naar de grond leiden; waar minstens elf verschillende buurtkatten met opengesperde bek likkebaardend het vallende maaltje opwachten.

We hebben er dat weekend een sport van gemaakt de vogeltjes tegen de katten te beschermen. Pa en Ma vogel vertrouwden ons eerst ook niet en trakteerden ons op de nodige kruinduiken als we probeerden een van hun kleintjes in veiligheid te brengen, maar al snel hadden ze door dat wij het nog relatief goed met voor hadden - ondanks het mooie barbecueweer.

Resultaat: een ongelukkige gesneuveld, een lichtgewonde naar het vogelasiel, twee vermoedelijk succesvol uitgevlogen, en een benjamin die het vliegen nog wat moet leren - en tot die tijd rondhupt op ons strak afgebakende en hooggelegen dakterras. Waar Pa en Ma vogel hem dagelijks komen voeren!